Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Το μένος του κεντροδεξιού ιστορικού Νίκου Μαραντζίδη κατά της Χρυσής Αυγής


 Πριν από μερικές μέρες δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο ένα άρθρο του ιστορικού Νίκου Μαραντζίδη με τον τίτλο "Διαλύστε τη Χρυσή Αυγή".
 Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=26946
 Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σχολιάσουμε αυτό το άρθρο του Μαραντζίδη, άλλωστε η Χρυσή Αυγή του έχει απαντήσει αναλόγως απ΄την ιστοσελίδα της.

 Καλό θα ήταν όμως να υπενθυμίσουμε κάποια πράγματα σχετικά με τον ίδιο τον συντάκτη του συγκεκριμένου άκρως επιθετικού αντιχρυσαυγίτικου άρθρου.

 Ο κ.Μαραντζίδης είναι πανεπιστημιακός ιστορικός αλλά απέχει πολύ απ΄το να θεωρείται ένας τυπικός εκπρόσωπος του (ακρο)αριστερόστροφου πανεπιστημιακού κατεστημένου της μεταπολίτευσης.
 Ανήκει σε αυτήν την γενιά των αποκαλούμενων αναθεωρητών ιστορικών οι οποίοι τα τελευταία 15 χρόνια περίπου με εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες μελέτες έχουν καταφέρει να αμφισβητήσουν με μεγάλη επιτυχία την αριστερή παντοκρατορία στην ιστοριογραφία της περιόδου 1941-49. Με μία απλή έρευνα στο διαδίκτυο εύκολα μπορεί ο καθένας να βρει σχετικά άρθρα του Μαραντζίδη, κάποια εκ των οποίων έχουν αναδημοσιευτεί και στο παρόν ιστολόγιο.
 Ο Μαραντζίδης έγραψε το βιβλίο "Γιασασίν μιλιέτ" που αναφερόταν στους τουρκόφωνους Πόντιους, με ιδιαίτερη έμφαση στην δράση τους στην κατοχική Μακεδονία όπου ένα σημαντικό κομμάτι τους εξοπλίστηκε απ'τους Γερμανούς για να αυτοπροσταστευτούν απ΄το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Η προσέγγισή του στο θέμα της συνεργασίας τους με τους Γερμανούς ήταν πολύ προσεκτική και σε καμμία περίπτωση δεν υιοθέτησε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για αυτούς τους ανθρώπους.
 Επίσης, με την επιμέλεια του Νίκου Μαραντζίδη εκδόθηκε το συλλογικό έργο "Οι άλλοι καπετάνιοι" που ξεχώρισε κυρίως για τις ευρείες αναφορές στους οπλαρχηγούς (πόντιους πρόσφυγες σε μεγάλο ποσοστό) που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς στην κατοχική Μακεδονία.
 Για να μην μακρυγορούμε όμως παραθέτουμε το παρακάτω ενδεικτικό απόσπασμα απ΄το κείμενο του Μαραντζίδη στο εν λόγω βιβλίο:
 
 "Οι παραπάνω παρατηρήσεις γίνονται ακριβώς για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε γιατί στην συνείδηση τόσων ανθρώπων η συνεργασία με τους Γερμανούς δεν αποτελούσε εθνική προδοσία και μπορούσε να συνδυάζεται με την αγάπη για την πατρίδα, ειδικά μάλιστα από τα τέλη του 1943, όταν  η ελπίδα ότι από μέρα σε μέρα ο στρατός κατοχής θα αποχωρήσει είχε γίνει βαθιά πεποίθηση. Αντίθετα, μέσα στο πλαίσιο αυτής της λογικής, η φιλοπατρία και ο μπολσεβικισμός παραμένουν έννοιες ασύμβατες."
 ("Οι άλλοι καπετάνιοι" σελ.33)

 Είναι λοιπόν προφανές ότι ο ιστορικός Νίκος Μαραντζίδης με την ψύχραιμη και εμπεριστατωμένη ιστορική του έρευνα συνεισέφερε τα μέγιστα στην απενοχοποίηση εκείνων των ανθρώπων που είχαν συλλήβδην στιγματιστεί (λανθασμένα βέβαια) ως "προδότες", "φασίστες", "εγκληματίες" κτλ απ΄το κομπλεξικό μεταπολιτευτικό κατεστημένο.
Για αυτό το επιστημονικό του έργο είναι άξιος συγχαρητηρίων.

 Το ίδιο κατεστημένο που είχε καταδικάσει χωρίς ελαφρυντικά τους ταγματασφαλίτες και τους πόντιους οπλαρχηγούς της Μακεδονίας, έχει παράλληλα δαιμονοποιήσει πλήρως και την Χρυσή Αυγή. Πολλές φορές οι εκπρόσωποί του (είτε πολιτικοί, είτε πανεπιστημιακοί, είτε δημοσιογράφοι κτλ) δεν διστάζουν να θεωρήσουν την Χρυσή Αυγή σαν πολιτικό επίγονο εκείνων των ανθρώπων που ζήτησαν και πήραν όπλα απ΄τους Γερμανούς για να αυτοπροστατευτούν απ'τους κομμουνιστές. Βέβαια, αυτός ο συσχετισμός είναι τελείως άκυρος, διότι ένα πολιτικό κόμμα του 21ου αιώνα με συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές δεν μπορεί να συγκριθεί με ένοπλες ομάδες χωρικών ποικίλων πολιτικών τάσεων που έδρασαν 70 χρόνια πριν υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες. Πρόκειται για ποιοτικά διαφορετικές οντότητες, μη-συγκρίσιμες μεταξύ τους.
 Εν πάσει περιπτώσει όμως.

 Προφανώς ο Μαραντζίδης όταν έκανε την αξιόλογη κατά γενική ομολογία ιστορική του έρευνα, δεν σκέφτηκε ότι ο μοναδικός πολιτικός χώρος που θα μπορούσε να αξιοποιήσει τα ιστορικά του συμπεράσματα ήταν οι εθνικιστές, των οποίων η κομματική έκφραση είναι η Χρυσή Αυγή. Ή μπορεί και να το σκέφτηκε, αλλά να μην έδωσε σημασία διότι πιθανώς υποτίμησε τις πολιτικές προοπτικές του συγκεκριμένου χώρου.

 Τι περίμενε δηλαδή ο Μαραντζίδης; Ότι θα αξιοποιούσαν πολιτικά οι φιλελεύθεροι κεντροδεξιοί την έρευνά του π.χ για τον Μιχάλαγα ή τον Κισά Μπατζάκ; Τόσο αφελής ήταν; Δεν ήξερε ότι οι Έλληνες δεξιοί είναι απ΄το 1974 και μετά φοβικοί και κομπλεξικοί απέναντι στην αριστερά; Θα τολμούσαν ποτέ οι βουτυρομπεμπέδες της ΝΔ να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην αριστερή πνευματική δικτατορία και να αμφισβητήσουν τα ιστορικά της δόγματα; Ούτε κατα διάννοια δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, γι'αυτό και δεν έγινε βέβαια.

 Εδώ θα μπορούσε κάποιος να προβάλλει το επιχείρημα ότι η ιστορική έρευνα δεν είναι απαραίτητο ούτε θεμιτό να έχει πολιτικές προεκτάσεις.
 Δεν υπάρχει πιο επιπόλαια άποψη από αυτή. Πόσο μάλλον απ΄την στιγμή που η ιστορική έρευνα αφορά την πλέον ταραγμένη και αιματοβαμμένη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που άφησε βαθιά το στίγμα της στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας και καθόρισε τις πολιτικές συμπεριφορές μεγάλων τμημάτων του λαού. Καλώς ή κακώς, οι μνήμες απ΄τα γεγονότα της δεκαετίας του ΄40 είναι ακόμα ζωντανές, ιδιαίτερα στην επαρχία.
 Συνεπώς μία ιστορική έρευνα αναθεωρητικής μορφής γύρω απ΄το καυτό θέμα των λανθασμένα θεωρουμένων ως "δοσίλογων", "φασιστών", "προδοτών", δεν μπορεί παρά να έχει σαφείς πολιτικές προεκτάσεις. Αυτές μπορεί να μην γίνουν άμεσα αντιληπτές, αλλά να φανούν μακροπρόθεσμα όταν οι αντικειμενικές συνθήκες το επιτρέψουν.

 Φαίνεται λοιπόν πως έστω και κατόπιν εορτής ο Μαραντζίδης αντελήφθη ότι με το αξιόλογο επιστημονικό του έργο ενίσχυσε άθελά του το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα καθώς βοήθησε τα μέγιστα στην απενοχοποίηση των (λανθασμένα, όπως τονίσαμε και πριν) θεωρούμενων ως πολιτικών προγόνων της Χρυσής Αυγής.

 Τώρα με ένα καυστικό άρθρο γεμάτη εμπάθεια φτάνει στο σημείο να απαιτήσει να βγει η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου και την συγκρίνει με το ΚΚΕ του 1946! Ξεχνάει όμως ότι το τότε ΚΚΕ βαρυνόταν ήδη με τρομερά εγκλήματα και προδοσίες σε βάρος του λαού, πράγμα που η Χρυσή Αυγή φυσικά δεν έχει κάνει. Κάθε άλλο, έχει πέσει η ίδια θύμα τρομοκρατικών επιθέσεων. Ξεχνάει ότι το ΚΚΕ τότε είχε συγκεκριμένα πολιτικοστρατιωτικά στηρίγματα σε γειτονικές χώρες, ενώ η Χρυσή Αυγή είναι μόνη της.

 Αν λοιπόν ο Μαραντζίδης θλίβεται με την άνοδο της Χρυσής Αυγής, μπορεί κάλλιστα να προβεί σε πράξεις αυτοτιμωρίας διότι και ο ίδιος ακουσίως έβαλε το λιθαράκι του σε αυτή. 
Αν πάλι θλίβεται που οι φιλελεύθεροι ομοϊδεάτες του δεν αξιοποίησαν πολιτικά τα ιστορικά του πορίσματα, ας τους ζητήσει τον λόγο.

 Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, οι Έλληνες εθνικιστές που ασχολούνται με ιστορικά θέματα επιβάλλεται να ευχαριστήσουν τον Μαραντζίδη για τα στοιχεία που έφερε στο φως σχετικά με τα γεγονότα της δεκαετίας του '40, και φυσικά να του ευχηθούν περαστικά...

8 σχόλια:

  1. συμφωνω 100% με τα λεγομενα σου, αλλα εκει που διαφωνω(μερικως) ηταν η απαντηση της Χ.Α. στον Μαραντζιδη, οπου τον αποκαλουσαν "σταλινοκαθηγητη", "βολεμενο" κλπ ατυχεις και ασχετους χαρακτηρισμους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ συντάκτη του ιστολογίου,

    καταρχήν επίτρεψέ μου να σε συγχαρώ για την πολύ καλή δουλειά που έχεις κάνει πάνω σε ένα τόσο καυτό και πονεμένο θέμα.

    Επί του προκειμένου τώρα. Καταρχήν έχω πολλές ενστάσεις σχετικά με τον πολιτικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής (ΧΑ), για τις οποίες σε παραπέμπω κυρίως στην κριτική που έχει ασκήσει ο Κ Πλεύρης. Χάριν οικονομίας περιορίζομαι εδώ να πω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα του οποίου τα προβεβλημένα (τουλάχιστον) μέλη κομίζουν ήθη και συμπεριφορές που θα μπορούσαν - αντικειμενικά και ψύχραιμα μιλώντας - εύκολα να χαρακτηριστούν οριακά παρεξηγήσιμες. Ένας λιγότερο ψύχραιμος και αντικειμενικός παρατηρητής θα μπορούσε πολύ εύκολα να χαρακτηρίσει το ύφος συγκεκριμένων μελών της με την λέξη τραμπουκισμό. Ένας πολιτικός χώρος που εξισώνει την υπόθεση του τσαλακωμένου επί δεκαετίες Ελληνικού πατριωτισμού με όχι χριστές συμπεριφορές (πχ ξυλοδαρμός σε τηλεοπτικά πάνελ, άσκοπες γηπεδικού τύπου φωνασκίες κλπ) δεν είμαι καθόλου σίγουρος τι είδους και ποιας ποιότητας υπηρεσίες θα μπορούσε να προσφέρει στον καλό αγώνα της τόνωσης του εθνικού φρονήματος. Τουλάχιστον αυτού των μετριοπαθών, που είναι και το ζητούμενο.
    Το δεύτερο σκέλος της ένστασής μου όμως έχει να κάνει με κάτι που σπανίως επισημαίνεται από τους πατριωτικώς σκεπτόμενους κύκλους. Επειδή λοιπόν εκτός από Έλληνας πατριώτης είμαι και Χριστιανός Ορθόδοξος (πράγμα απολύτως συμβατό με την αντικειμενική ιστορική πραγματικότητα) θα ήθελα να σου κάνω τις εξής ερωτήσεις:
    - Πως ακριβώς εννοείς τον Πατριωτισμό; Το ήθος που κομίζουν μορφές όπως ο Κύριλλος και Μεθόδιος τι σχέση μπορεί να έχει με μια θεώρηση της ιστορίας με βάση αυστηρά εθνοφυλετικά κριτήρια;
    - Θεωρείς ότι οι Νεοπαγανιστικές τάσεις που σαφώς υπάρχουν στην ΧΑ συμβιβάζονται με το Ορθόδοξο Χριστιανικό φρόνημα;
    - Τα τατουάζ που φορούν τα μέλη της ΧΑ (με σύμβολα όπως η σβάστικα, που εκτός από ναζιστικό σύμβολο είναι -καταρχήν και πάνω απ' όλα- σύμβολο πνευματιστικό, δηλαδή σατανιστικό) από μόνα τους ως τατουάζ αποτελούν από χριστιανικής άποψης δείγμα αντικοινωνικής συμπεριφοράς και σε καμία περίπτωση δεν συμφιλιώνονται με το Ορθόδοξο ύφος και ήθος. Πως θα το σχολίαζε αυτό η ΧΑ;

    Για να προλάβω τα σχόλια όσων επιθυμούν να απαντήσουν, θα ήθελα να επισημάνω ότι με βάση τα αντικειμενικά ιστορικά στοιχεία ο Ελληνικός Πατριωτισμός και το Ορθόδοξο φρόνημα πηγαίνουν μαζί και δεν συγκρούονται πουθενά. Αντιθέτως, όπου λείπει το ένα, συνήθως λείπει και το άλλο. Παραδείγματα άπειρα. Εκτός εάν απορρίπτουμε την δισχιλιόχρονη ιστορία μας πάνω στην οποία πατούμε για χάρη μιας κάποιας φανταστικής αρχαίας Ελλάδας. Όπως περίπου έκαναν οι Ναζί με τους δικούς τους Άριους Θεούς. Να απορρίψουμε δηλαδή τους ήρωες του Αλβανικού έπους που μαρτυρούσαν εμφανίσεις της Παναγίας στα βουνά της Πίνδου,τους ήρωες του 21 που πολέμησαν πρώτα για την Πίστη και έπειτα για την Πατρίδα, τους ήρωες της Ανατολικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας που ήταν όλοι τους Ορθόδοξοι (Παλαιολόγοι, Ιωάννης Βατάτζης, Ρωμανός Διογένης, Κωνσταντίνος Φωκάς, Ιωάννης Τσιμισκής, Βασίλειος Βουλγαροκτόνος - θυμίζω ενδεικτικά μερικά ονόματα)αλλά και οικουμενικές μορφές όπως ο Μέγας και Άγιος Βασίλειος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, των οποίων τα γραπτά αποτελούν αντικείμενα ακαδημαϊκής έρευνας παγκοσμίως (παντού εκτός από την Ελλάδα, αν δεν απατώμαι). Ποια είναι αλήθεια η άποψη της ΧΑ για όλους αυτούς;

    Τα ερωτήματα είναι ρητορικά για μένα, τα θέτω όμως στο ιστολόγιο προς μελέτη και διάλογο. Επισημαίνω ότι κομματικά δεν ανήκω πουθενά, περιλαμβανομένου του γραφικού ΛΑΟΣ των ανερμάτιστων ΑΝΕΛ και της από ετών μετασχηματισμένης σε νεκροφόρα πολιτικών προσδοκιών ΝΔ. Με τον αναφερόμενο στο άρθρο σου δεν έχω ουδεμία σχέση

    Και πάλι συγχαρητήρια για τη δουλειά σου και εύχομαι καλή συνέχεια

    με φιλικούς χαιρετισμούς

    ένας απλός Έλληνας

    Παναγιώτης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παναγιωτη Σ.........
    εισαι υπερβολικος...........
    η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και να μην υπηρχε θα την ειχαμε δημιουργησει.......

    πρωην αριστερος
    Παναγιωτης Α.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ιστολόγιο δεν είναι κομματικό, ούτε είμαι εκπρόσωπος της Χ.Α.
    Οι όποιες ερωτήσεις υπάρχουν για την Χ.Α, μπορούν να τεθούν είτε στην επίσημη ιστοσελίδα της, είτε σε κάποια τοπική οργάνωση του κόμματος.

    Θεωρώ πάντως ότι η Χ.Α έχει αποδείξει ότι σέβεται τον ορθόδοξο χαρακτήρα του ελληνικού Έθνους, και οι όποιες κατηγορίες (ή "κατηγορίες") περί νεοπαγανισμού δεν έχουν βάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγω δεν καταλαβαινω γιατι ενοχλει τοσο η δηλωση της Χ.Α. οτι εκτος απο χριστιανους, δεχεται και δωδεκαθειστες(και μονο αυτες τις 2 θρησκειες) στους κυκλους της! Δηλαδη τα υπολοιπα κομματα που οχι μονο δεχονται αλλα και γλειφουν ολη την ωρα, τους εβραιους και τους μουσουλμανους, ειναι καλυτερα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ενοχλεί αυτό, απλά επισημαίνω κάποια πράγματα για να δείξω τη διαφορά. Από την άλλη γιατί φαίνονται υπερβολικά όσα έγραψα πιο πάνω; Σεβόμενος τη θεματολογία του ιστολογία δε θα επεκταθώ άλλο, άλλωστε οι αποδείξεις για τις πνευματιστικές καταβολές της ΧΑ υπάρχουν στο διαδίκτυο και είναι στη διακριτική ευχέρεια καθενός να τις βρει. Ίσως Πατριωτισμός και Εθνικιστικά κινήματα να είναι τελικά δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Προσωπικά δε θεωρώ ότι έχει αναδειχθεί ακόμα πραγματικά πατριωτικός πολιτικός φορέας στην Ελλάδα. Δε θέλω να φάω άλλο τον χώρο του ιστολογίου για ένα θέμα που είναι εκτός της θεματολογίας του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαλλον εχεις μπερδευτει σε αυτα που πιστευεις! Πατριωτισμος και εθνικισμος, ειναι οντως διαφορετικες εννοιες, αλλα εσυ σαν θυμα της μεταπολιτευτικης ρητοτρειας, θεωρεις οτι ο πατριωτισμος ειναι κατι καλο, και ο εθνικισμος κατι κακο! Κατ'αρχας, ο εθνικιστης αυτονοητα αγαπαει και την πατριδα του, αρα ειναι πατριωτης! Απο την αλλη, ο πατριωτης μπορει απλα και μονο να αγαπαει την πατριδα του(διοτι αυτο και μονο ειναι ο πατριωτισμος, δεν ειναι καμια εννοια που χρειαζεται βαθυστοχαστες αναλυσεις), αλλα να μην πιστευει καν στην υπαρξη των εθνων, η να τα θεωρει και αντιδραστικο παραγοντα στην προοδο του ανθρωπινου ειδους, αρα μπορει καποιος να ειναι πατριωτης, αλλα να μην θεωρει τον εαυτο του οχι μονο εθνικιστη, αλλα ουτε καν εθνιστη/εθνικοφρονα! Μπορει να θεωρει λοιπον οτι το συμφερον της πατριδας τους, ειναι να γινει "πολυπολιτισμικη", "ανοιχτη κοινωνια" κλπ! Αν λοιπον σε ευχαριστει μονο ο "πατριωτισμος", μεινε εκει...

      Διαγραφή
  7. Το τελευταίο σχόλιο του "Παναγιώτη Σ." διεγράφη.
    Η συζήτηση είχε ξεφύγει απ΄την θεματολογία του ιστολογίου και, παρά τις συστάσεις (κανονικά θα έπρεπε να διαγραφεί και ένα προηγούμενο σχόλιό του αλλά το άφησα επειδή είμαι ανεκτικός), ο "Παναγιώτης Σ" συνέχισε την λανθασμένη κριτική του στην Χρυσή Αυγή χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων απρεπείς και μειωτικούς χαρακτηρισμούς για το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα, παράλληλα με ιστορικές ανακρίβειες για το Βυζάντιο.

    Όποιος θέλει να προσθέσει κάτι επί του θέματος της ανάρτησης είναι ελεύθερος να το κάνει.
    Εδώ δεν είναι βήμα για αντιεθνικιστική ή/και αντιχρυσαυγίτικη ρητορεία.

    Με όλο τον σεβασμό στους αναγνώστες, σχόλια άσχετα με την εκάστοτε ανάρτηση ή με την θεματολογία του ιστολόγιου ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή